ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΥΠΟΜΟΝΗ, ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ

Πριν από λίγο καιρό, μου καρφώθηκε στο μυαλό αυτή η φράση.

Δεν μπορώ να σκεφθώ τι μου την προκάλεσε ακριβώς, όμως από ότι φαντάζομαι, το πιθανότερο είναι το περιβάλλον μεσα στο οποίο καλουμαι να λειτουργώ.

Και αυτό το περιβάλλον, κάθε άλλο παρά ταυτίζεται με τις απόψεις μου σε αυτήν την περίοδο της ζωής μου.

Φυσικά, αυτή η φράση δεν αφορά σε υλικά θέματα, που λόγω ηλικίας έχουν περιοριστεί σημαντικά και τα καταφέρνουμε με όχι και μεγάλη πίεση.

Αφορούν κυρίως σε θέματα συμπεριφορών, σχέσεων, απόψεων και κάθε τι άλλο που στην καθημερινότητά μας καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.

Τα παραδείγματα πολλά που δεν θεωρώ απαραίτητο να αναφέρω.

Ζούμε σε μια τρελλή εποχή. Σε μια εποχή που στα δικά μας μάτια, τα παληά, δεν βλέπεται.

Και δεν το λέω τεχνολογικά γιατί εκει έχουν γίνει πραγματικά πράγματα και θάματα χωρίς αμφιβολία.

Το λέω σε επίπεδο συμπεριφορών και σχέσεων που έχουν πάει από το ένα άκρο στο άλλο.

Το πώς συμπεριφέρονται τα παιδιά στους γονείς, οι γονείς στα παιδιά, οι φίλοι στους φίλους, οι συνάδελφοι στους συναδέλφους, στον δρόμο, στα γήπεδα, στα καφέ, οπουδήποτε τέλος πάντων υπάρχει συνάθροιση ατόμων, είναι άξιο πολύ προσεκτικής παρατήρησης.

Και καλείται ο κάποιος, να λειτουργήσει μέσα σε αυτήν την κατάσταση και χαλιέται.

Οι περισσότεροι είναι με το χέρι στο θηκάρι, έτοιμοι να ξιφουλκήσουν και να στην πουν. Και αν ψάξεις λίγο βαθύτερα θα διαπιστώσεις ότι είναι για ασήμαντους λόγους που θα μπορούσαν  να ξεπεραστούν πανεύκολα αν υπήρχε καλή διάθεση.

Αυτή η μη ύπαρξη καλής διάθεσης είναι εκείνο που με προβληματίζει πάρα πολύ και το σκέπτομαι συνέχεια.

Καταλαβαίνω ότι όλοι έχουμε τα θέματα μας, τους προβληματισμούς μας, τις κακές μας στιγμές. Όμως, πόσο δύσκολο είναι, να καταφέρουμε να μην κουβαλάμε συνεχώς μαζί μας, όλα αυτά. Μάλλον είναι εξαιρετικά δύσκολο από ο τι φαίνεται.

Και ας πάμε στην επικεφαλίδα. Λιγότερη υπομονή και μεγαλύτερες απαιτήσεις.

Κάποιοι λένε ότι θα πρέπει να ισχύει το αντίθετο, ιδίως μεγαλώνοντας. Δεν συμφωνώ καθόλου με αυτό και ο λόγος είναι απλός.

Η υπομονή, δεν είναι κάτι που γεννιόμαστε με αυτήν. Είναι μια κατάσταση που προκύπτει από τις καταστάσεις που δημιουργούνται κατά την διάρκεια της ζωής μας και καλούμαστε να τις διαχειριστούμε. Ολοι τις καταλαβαίνουμε και δεν χρειάζεται επεξήγηση.

Όμως και αυτή, όπως όλα, εξαντλείται σταδιακά με πολλούς και διάφορους τρόπους. Και τότε αρχίζει το πρόβλημα και όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν.

Και τότε, επειδή η απαίτηση, είναι πολύ καλά =κουμπωμένη= θα έλεγα στην υπομονή, θεριεύει. Και θεριεύοντας η απαίτηση, δημιουργεί θέματα στο περιβάλλον που ζούμε και βιώνουμε. Και μεγαλώνοντας η απαίτηση, λιγοστεύει η υπομονή. Και πάει λέγοντας.

Λένε κάμποσοι ότι για να περνάς καλά στην ζωή σου πρέπει να εχεις μικρές απαιτήσεις. Καλό αυτό, όμως δεν αλλάζει και πολύ τα πιο πάνω αναφερόμενα.

Δεν νομίζω ότι ο περισσότερος κόσμος έχει μεγάλες απαιτήσεις. Έχει όμως ελάχιστη υπομονή και αυτος δεν είναι καλός συνδυασμός. Λίγες απαιτήσεις και λίγη υπομονή είναι πολύ επικίνδυνος συνδυασμός και υπάρχει σε αφθονία.

Το θέμα είναι τι κάνουμε, από την μια πλευρά και αν το καταλαβαίνουμε από την άλλη. Στο αν το καταλαβαίνουμε, διατηρώ πολλές επιφυλάξεις και αν ασχολούμαστε με αυτό.

Στο τι κάνουμε όμως είμαι ξεκάθαρος. Πολλά.

Να μην μεταφέρουμε τις απαιτήσεις μας στους άλλους και να τους θεωρούμε υπεύθυνους για αυτές.

Να υπάρχει σαφήνεια στις συναλλαγές μας με τους γύρω μας ώστε να μην υπάρχουν παρερμηνείες

Να λειτουργούμε με απλό τρόπο σκέψης, μακρυά από περίπλοκες αναζητήσεις

Να χρησιμοποιούμε την , μοντέρνα λέξη, ενσυναίσθηση, στις επαφές μας, κάτι που δεν είναι και πολύ εύκολο στην εποχή μας.

Να κατανοούμε τα προβλήματα των άλλων και να προσπαθούμε να βοηθήσουμε, αν μας το επιτρέπουν.

Και πολλές άλλες δράσεις που θα βοηθούν στην διατήρηση της υπομονής και δεν θα αυξάνουν τις απαιτήσεις.

Θα μου πει κάποιος. Για πες μας πως γίνεται αυτό.

Η απάντηση είναι μία. Κανείς δεν μπορεί να σας δώσει οδηγίες όπως κάνει το Google maps που σε οδηγεί τυφλοσούρτη στον προορισμό σου.

Πρέπει να γίνει με τον παληό, παραδοσιακό τρόπο, της εσωτερικής διεργασίας, που είναι δύσκολος μεν, όμως είναι αποτελεσματικός

Αυτά….