Σκέψεις

ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΥΠΟΜΟΝΗ, ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ Πριν από λίγο καιρό, μου καρφώθηκε στο μυαλό αυτή η φράση. Δεν μπορώ να σκεφθώ τι μου την προκάλεσε ακριβώς, όμως από ότι φαντάζομαι, το πιθανότερο είναι το περιβάλλον μεσα στο οποίο καλουμαι να λειτουργώ. Και αυτό το περιβάλλον, κάθε άλλο παρά ταυτίζεται με τις απόψεις μου σε αυτήν την περίοδο της ζωής μου. Φυσικά, αυτή η φράση δεν αφορά σε υλικά θέματα, που λόγω ηλικίας έχουν περιοριστεί σημαντικά και τα καταφέρνουμε με όχι και μεγάλη πίεση. Αφορούν κυρίως σε θέματα συμπεριφορών, σχέσεων, απόψεων και κάθε τι άλλο που στην καθημερινότητά μας καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Τα…

Πόσες φορές στην ζωή μας, σηκωνόμαστε από το κρεββάτι μας χαρούμενοι, ευδιάθετοι, διαυγέστατοι. Και πόσες φορές κατηφείς, δύσθυμοι, αγέλαστοι. Θα έλεγα, πάρα πολλές. Σίγουρα το έχουμε σκεφθεί αυτό και σίγουρα μας έχει απασχολήσει- δεν ξέρω πόσο τον καθένα μας- όμως είναι μια πραγματικότητα. Και σίγουρα έχουμε αναρωτηθεί, γιατί να μην είμαστε κάθε μέρα στην πρώτη κατηγορία. Απαντήσεις υπάρχουν πολλές, άλλες τόσες δικαιολογίες, που τελικά καταλήγουν απλά, να μας φέρνουν στην ίδια κατάσταση να αναρωτιόμαστε συνεχώς για το ίδιο πράγμα και λύση να μην βρίσκεται. Και όμως. Δείτε τα μικρά παιδιά. Είναι μέσα στην καλή χαρά συνεχώς. Για αυτά η ζωή…

ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΡΟΝΟ Μια μέρα που είχα διάθεση να γράψω…….. Κατσουφιασμένη μέρα. Και η φύση και οι άνθρωποι κατσουφιασμένοι. Σάματις κάτι να τους λείπει. Και τι τους λείπει? ΔΙΑΘΕΣΗ. Διάθεση θα έλεγα, για να πετάξουν από επάνω τους, αυτήν την αίσθηση της μιζέριας, της καχεξίας, της βαριεστιμάρας. Μπορεί άραγε, τούτη δω η τόσο απλή λέξη- διάθεση- να παίξει έναν τόσο σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της μέρας μας? Εγώ είμαι πεπεισμένος γιαυτό. Όμως έχω την αίσθηση, ότι δεν υπάρχει διάθεση να ασχοληθεί ο κόσμος με αυτήν την λέξη. Και ξέρετε τι…

Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν. Αυτήν την περίοδο, βιώνουμε μια από τις χειρότερες καταστάσεις σε μεταπολεμική περίοδο. Έχουμε κρίση οικονομική, πολιτισμική, υγειονομική και πάνω από όλα, ηθική. Τα πάντα γύρω μας αλλάζουν. Ίσως εμείς να μην είμαστε ακόμα ικανοί να το κατανοήσουμε πλήρως όμως συμβαίνει. Δεν μπορούμε σε ατομικό επίπεδο να κάνουμε και πολλά για να βοηθήσουμε ώστε αυτές οι αλλαγές να αποβούν προς όφελός μας, όμως μπορούμε σε αυτήν την φάση, να κάνουμε τουλάχιστον το αυτονόητο. Να διατηρήσουμε όσο πιο ψηλά τον πήχη της ηθικής, της επικοινωνίας, της συνεργασίας, της αγάπης, κλπ. Μιλάω από την ηλικία των 77, κουβαλάω…

Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ  Πέρδικα, Αίγινα. Ήταν 16.50 όταν σηκώθηκα από τον μεσημεριανό μου ύπνο και νυσταγμένος ακόμα, βγήκα στην αυλή, μπας και βρω λίγη δροσιά. Είχε γυρίσει μπουκαδούρα, άψυχη όμως, που μόλις και μετά βίας την αισθανόσουν. Κάθισα στην αγαπημένη μου γωνία και έβλεπα. Έβλεπα τα σκάφη που σιγά- σιγά γέμιζαν το λιμάνι, έβλεπα κάποιους σκόρπιους μεταμεσημβρινούς κολυμβητές να πλατσουρίζουν στην θάλασσα, έβλεπα μακριά τον Ποσειδώνα να περνάει , έβλεπα και δυο γλάρους που έκαναν παιχνίδια με την θάλασσα. Αυτοί οι δύο γλάροι, μου προκάλεσαν τόσο όμορφα συναισθήματα που γρήγορα όμως έδωσαν την θέση τους σε κάτι άλλο και στο μυαλό…

Αίγινα 16/6/2022 Όταν στα αρκετά παληά  χρόνια, είχα μπασκετική δραστηριότητα σαν παίκτης αλλά και στα πρόσφατα που υπηρέτησα αυτόν τον χώρο είτε από το πόστο του παράγοντα αλλά κυρίως από το πόστο του προπονητή, υπήρξαν πολλών κατηγοριών παίκτες που μου άφησαν εντυπώσεις τις οποίες ακόμα και σήμερα τις θυμάμαι και με διδάσκουν σημαντικά πράγματα για την ζωή μου. Θα αρκεστώ να σχολιάσω μια κατηγορία που από μόνη της είναι ένα σχολείο. Είναι η κατηγορία των πολύ καλών παικτών και των πολύ καλών συμπαικτών. Μπορεί για κάποιους που δεν έχουν ασχοληθεί με τον χώρο να μην τους λέει κάτι, όμως θα…

Και απότομα, ένοιωσα απογοήτευση. Για πολλά. Και με χάλασε. Ανέβηκα στην ταράτσα του σπιτιού μας. Δεν υπήρχε ούτε ΕΝΑ συννεφάκι στον ουρανό. Και ήταν υπέροχα. Και κάθησα στον ήλιο και ξαπόστενα και μάζευα τις ηλιαχτίδες του. Και άνοιξα τα χέρια μου και αισθάνθηκα πως αγκάλιαζα την στιγμή, την φύση, τον κόσμο όλο. Και είδα τις ρυτίδες στις παλάμες μου και δεν με ένοιαζε γιατί σκέφθηκα πόσοι άλλοι δεν έχουν προλάβει να τις δουν. Και ένοιωσα τυχερός. Και ενώθηκα με αυτό που ονομάζουμε ΖΩΗ. Και η απογοήτευση έγινε ευτυχία. Όμορφη που είναι η ζωή…..!!!!!!!

Γεια σου κόσμε Οι σκέψεις μου ας σας ακολουθούν παντού! Καληνύχτα